Welkom op Poetrysite.

Alle gedichten van Cobie Verheij - de Peuter staan op poetrysite.nl gepubliceerd. Cobie Verheij de Peuter heeft 20 jaar geleden www.gedichtensite.nl opgericht en hier kan men duizenden gedichten van veel verschillende dichters vinden. De site waar u zich nu op bevindt, gebruikt Cobie om haar alleen haar eigen gedichten te publiceren, zodat zij ook een eigen plekje op internet heeft.

Wij wensen u veel leesplezier.

Gedichten

Gegevens
Categorie: Pasen
Hits: 3278

daar liep ik, heel alleen langs 't strand 
en sprak mezelf toe

de deining, golven van de zee,
die worden nimmer moe

al mijn gedachten gingen naar 
twee mannen lang gelee

die samen liepen op de weg
en er liep iemand mee

bleek later dat het Jezus was,
intens sprak hij hen aan:

"Ik moest lijden, om Zijn glorie
binnen te kunnen gaan" (Lucas 24:26)

Zo mijmerde ikzelf voort
het leek een dialoog

waarbij de Ander liefdevol
mij richtte naar omhoog

ik keek en zag de hemellucht
die lichtend op mij scheen!

ik voelde Hem, daar op het strand
en was niet meer alleen.





NB Dit gedicht wijst naar de Emmausgangers, maar laat zien dat we ook nu nog steeds wezenlijk Zijn nabijheid kunnen ervaren.

(Lucas 24:26) Moest de messias al dat lijden niet ondergaan om zijn glorie binnen te gaan?’

Gegevens
Categorie: Bezinning
Hits: 2892

de stilte keert terug in mij 
zit dichter op mijn huid 
dit stil-zijn tast mijn zinnen aan 
weerklinkt als stom geluid 

verbeten moed, vertwijfeld hart 
dat stil-staat in de tijd 
waarin één vraag belangrijk is: 
strijd ik de goede strijd? 

zó peilloos diep, zó eindloos ver 
verdwaal ik in Uw Woord 
waar bent U Heer! ik zoek naar U 
heeft U mij wel gehoord? 

dan valt het Licht, van Uw gelaat 
heel stil over mij heen 
en diep in mij, gloort het besef 
ik ben nooit écht alleen 

U geeft mij hoop, verlicht mijn ziel 
vergeeft mij keer op keer 
door stilte heen, vernieuwt U mij 
herschept mijn leven weer. 

 

 

 

Uitleg gedicht.

 

Het gedicht refereert naar psalm 142, zie onderaan.

 

David vindt in de spelonk rust bij de Heer, hij schuilt bij Hem. David kijkt diep in zichzelf. Hij roept en smeekt om hulp. Hij stort zijn hart uit bij God. David stelt zich kwetsbaar op en is daarmee een écht oprecht mens!

 

David wordt achtervolgd door Saul. Hij vroeg zijn beste vriend voor hem te liegen en hij loog zelf, hij gedroeg zich totaal verkeerd in Gat, en nu weet hij het  niet meer. En dan is hij daar uiteindelijk, helemaal alleen in die grot. En hij kijkt om zich heen, en hij realiseert zich dat hij niemand meer heeft die om hem geeft. Niemand die van hem houdt. Wat moet hij nu?

 

Soms maken mensen verschrikkelijke dingen mee, daarbij denk ik dan aan asielzoekers, gevangenen, of denk eens aan jongeren die uitgezonden worden naar oorlogslanden. Zij willen vaak hun gevoelens delen, maar dat lukt niet, ze staan voor een gesloten deur. Mensen pakken hun noodsignalen niet op of weten er niet mee om te gaan. Je bent alles kwijt, je hebt fouten gemaakt, er is niemand meer die om je geeft. Wat moet je nu nog. Maar bij God is dat gelukkig anders. Bij hem betekent het niet het einde. Bij hem betekent het een nieuw begin. Een nieuw leven. Dit gold ook voor David, God gaf hem een nieuw begin.

 

David schrijft in de grot psalm 142

 

Gebed van een gevangene

142

1 Een leerdicht van David, toen hij in de spelonk was. Een gebed.

 

2 Met luider stem roep ik tot de HERE,

met luider stem smeek ik de HERE;

3 ik stort mijn klacht voor zijn aangezicht uit,

ik maak Hem mijn benauwdheid bekend.

4 Wanneer mijn geest in mij versmacht,

kent Gij mijn pad.

Op de weg die ik ga,

verbergen zij mij een strik;

5 schouw ik naar rechts en zie ik uit –

niemand ziet naar mij om;

is mij de toevlucht ontvallen –

niemand vraagt naar mij.

6 Tot U roep ik, HERE;

ik zeg: Gij zijt mijn schuilplaats,

mijn deel in het land der levenden.

7 Sla acht op mijn smeken,

want ik ben zeer verzwakt;

red mij van mijn vervolgers,

want zij zijn sterker dan ik.

8 Voer mij uit de kerker,

opdat ik uw naam love;

de rechtvaardigen zullen mij omringen,

wanneer Gij mij weldoet.

 

Uit: NBG-vertaling 1951
© 1951 Nederlands Bijbelgenootschap

 

 

 

Gegevens
Categorie: Koningshuis
Hits: 3245

Trots loopt zij en niet gebogen,
zij volvoert haar Koningstaak.
Binnenin haar tikt het ritme,
van haar zoon, zo diep in slaap.

Rechte rug, het hoofd geheven,
zó draagt zij 't verleden mee.
Blik omhoog, gericht op toekomst,
levenstrap van tree naar tree.

Voor zó'n vrouw en al haar kind'ren,
wil ik bidden tot mijn Heer.

"Here God wilt U hen dragen,
wil hen sterken keer op keer,
wees nabij in alle dagen,
leid hen dwars door donker weer".

Amen.