Welkom op Poetrysite.
Alle gedichten van Cobie Verheij - de Peuter staan op poetrysite.nl gepubliceerd. Cobie Verheij de Peuter heeft 20 jaar geleden www.gedichtensite.nl opgericht en hier kan men duizenden gedichten van veel verschillende dichters vinden. De site waar u zich nu op bevindt, gebruikt Cobie om haar alleen haar eigen gedichten te publiceren, zodat zij ook een eigen plekje op internet heeft.
Wij wensen u veel leesplezier.
Gedichten
Een nieuwe creatuur
- Gegevens
- Geschreven door Cobie Verheij-de Peuter
- Categorie: Kerst
- Hits: 1792
uitkijkend naar wat komt,
een blinde muur van zegen,
het jamm'ren dat verstomt.
Een hart dat stil, verlegen,
lonkt naar de vaste grond
van geplaveide wegen
over het hemelrond.
Waar stemmen zullen klinken,
gejuich uit elke mond,
het levend water drinken;
Geduld, het komt terstond.
Advent is vol verwachting
uitkijkend naar het uur
dat alles wordt herschapen
een nieuwe creatuur.
Waarom ik. Waarom niet jij?
- Gegevens
- Geschreven door Cobie Verheij-de Peuter
- Categorie: Oorlog rampen
- Hits: 2273
mij nog dragen,
schoorvoetend
naar een nieuw doel.
Grote blaren
die mij plagen,
doorzetten
zonder gevoel.
Ik ben ontheemd
en tel de dagen,
angst en hoop
schieten voorbij
Hart zo leeg, maar
vol met vragen;
Waarom ik,
waarom niet jij?
In je mooie
paradijsje,
hypotheek
mooi voor elkaar
Met zo nu en
dan een reisje,
niet geheel
zonder gevaar.
Vouw maar braaf je
handen samen,
bid voor mij...
de vluchteling.
Gooi je munten
in het zakje
Afgekocht...
zonder beding.
Wend je blik af
van de waarheid,
ommekeer
leugen verruild.
Doe je beide
ogen open,
zie mijn hart
dat om jou huilt.
Jij... die mij geen stenen vroeg
- Gegevens
- Geschreven door Cobie Verheij-de Peuter
- Categorie: Oorlog rampen
- Hits: 2122
Pelgrimstocht van angst en zweet.
Hoeveel nog van dit soort dagen?
Niemand die het antwoord weet.
Bodem die is weggeslagen.
Hemel die geen zegen geeft.
Voeten kunnen nauwelijks dragen,
wat die mens te torsen heeft.
Voort gaat hij in grote stoeten.
Zoekend naar de vaste grond,
als de bodem voor zijn voeten,
met een diepgeslagen wond.
Kunnen wonden ooit genezen,
zo ver bij jouw land vandaan?
Mogen wij jouw bodem wezen,
als de grond van je bestaan?
Mogen wij jou toekomst geven,
in ons land van nooit genoeg.
Leer mij brood met jou te delen.
Jij... die mij geen stenen vroeg.
N.a.v. Mattheus 7:9
is er iemand onder u die zijn zoon een steen zal geven, als hij om brood vraagt?