Welkom op Poetrysite.
Alle gedichten van Cobie Verheij - de Peuter staan op poetrysite.nl gepubliceerd. Cobie Verheij de Peuter heeft 20 jaar geleden www.gedichtensite.nl opgericht en hier kan men duizenden gedichten van veel verschillende dichters vinden. De site waar u zich nu op bevindt, gebruikt Cobie om haar alleen haar eigen gedichten te publiceren, zodat zij ook een eigen plekje op internet heeft.
Wij wensen u veel leesplezier.
Gedichten
Ik ga de weg, tot aan het water
- Gegevens
- Geschreven door Cobie Verheij-de Peuter
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 799
Ik ga de weg, tot aan het water,
misschien moet ik er dwars doorheen,
de tijd ebt weg, het wordt steeds later,
ik ga op weg, maar niet alleen.
Want zie, de lucht, die lijkt beschreven,
-met kroontjespen en witte inkt-
een visioen van eeuwig leven,
ik ga Zijn weg die toekomst vindt.
Uw adem laat mijn voeten lopen
- Gegevens
- Geschreven door Cobie Verheij-de Peuter
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 674
Uw adem laat mijn voeten lopen
op meren, zee of oceaan,
U leert mij alles los te laten.
U volgt mij waar mijn voeten gaan.
U leidt mij langs de steile oever
en loopt met mij door eb en vloed,
U geeft mij rust door ‘t levend water,
ik steun op U, U geeft mij moed.
Met U ga ‘k over hoge golven
U, die mij stapvoets begeleidt.
Ik hoor bij U. Wil voor mij zorgen,
ga met mij tot in eeuwigheid.
Ook als de golven niet bedaren,
de dag aanvoelt als duisternis,
ik mij omringd voel door gevaren,
wetend dat Hij tòch bij me is.
De storm valt stil en houdt de wacht,
het tij zal spoedig keren,
het licht breekt door, kort na de nacht
Uw hand zal mij kalmeren
Ik wil u volgen zonder vragen.
U leidt mij langs de weg van hoop.
Als ik val, wil mij dan dragen,
ik struikel niet als ik naast U loop.
Geest van God, schijn met uw liefde
in mijn ziel, geef rust in mij,
schenk Uw vrede aan de mensen,
zegen ons, blijf ons nabij.
(gebedsgedicht nav lied 789)
Traag vloeiend
- Gegevens
- Geschreven door Cobie Verheij-de Peuter
- Categorie: Afscheid
- Hits: 1421
als honing zo zoet
vervaagt het middaglicht
naar de avond
als een bloeiend geheim
om in een eigen ritme
te komen en te gaan
en kostbaar te worden.
Tijd is afscheid nemen
en verder gaan.