De dag gaat dicht, kleuren vervagen,
wij leven in gebroken tijd,
waar moed de hoop zou kunnen dragen,
is kwetsbaar zijn, de werkelijkheid.

In kwetsbaarheid is ‘t kind geboren,
als vingerwijzing in de tijd,
de Morgenster toont metaforen,
de liefde zweeft op vleugels wijd.

Verwonderd en met andere ogen,
zie ik het Licht dat net ontwaakt,
het donker heeft voor t Licht gebogen,
Licht dat met hoop de mensen raakt.