Een plaats
aan de haven
gebrand-
merkt
door verdriet
witte lakens
voor de ramen
groot onheil
is geschied!

Jonge mensen,
die nieuwjaar -
wensen
levenslustig
vol van kracht,
toekomst vierend
in de nacht

Lichten
doven,
vuur
ontvlamt,
nauwelijks 
geloven
dat het leven
plots
brandt!

Rouwende
mensen
waar men
maar ziet,
de lakens
verdwijnen
de littekens
niet!

Een plaats
aan de haven
nooit meer
'gewoon',
gedachten
en woorden
een andere
toon.

Gehavende
plaats,
gebroken
door één nacht
ik wens u allen
geloof, moed en kracht!

© Cobie Verheij - de Peuter
uit: "Schijnbaar mens" (2002)